خسته ام!

حس و حال نوشتن ندارم. کوچولو چند شب که خوب نمیخوابه و خوب نمیخوره. مامان میگه مال دندونشه ولی من که دندونِ در حال بیرون زدنی نمیبینم! این همه افتخار میکردم که کوچولو خوب میخوابه و خوب میخوره، حالا این چند روزه هر دو رو از دست دادم! در حالی که شبا همیشه از ٧ شب تا ٧ صبح میخوابید و آخ هم نمیگفت، حالا یه دور ٩ پامیشه یه دور ١٠ یه دور ١١ یه دور ٤ که دیگه تا صبح خدا میدونه چطوری باز خوابش میکنم. از اون طرف به توصیه دکتر از شیر خشک هم گرفتیمش و حالا دیگه شیرِگاو مثل ماها میخوره، در نتیجه حتما باید باهاش غذا بخوره که ضعیف نشه اما نمیخوره که!!! تا چند روز پیش دو لوپی میخوردا! حالا دهانشو سفت میبنده که یه وقت خدایی نکرده قاشق توش نره، اگرهم از دستش در بره و قاشق بره تو دهنش فورا همه رو تف میکنه!حدس میزنم که از اینکه قاشق با دندونش تماس پیدا کنه میترسه، چونکه چیزایی هم که دوست داره، با قاشق نمیخوره!

خلاصه درد سرتون ندم داستانی داریم این چند روزه! 

خدایا چقدر ضعیف و وابسته هستیم وقتی هنوز کودکیم! چطور بعدا به این موجودات پر ادعا و مغرور تبدیل میشیم؟؟