یک سالگی پسرم!

دیشب تولد یک سالگی پسرم رو جشن گرفتم. برایم این پروسه پر از احساسات عجیب و غریب بود:

- من کی انقدر بزرگ شدم که مادر یک "متولدی" باشم؟!؟!

- خدای من از به دنیا اومدن کوچولو یک ساااال گذشته!!! مگه میشه؟

- با خوشحالی تمام با بادکنک ها و خرت و پرت های تزیین تولد، خونه رو خوشگل کردم و هی جای فک و فامیل خودم رو خالی کردم! 

- برای بچه گانه بودن مهمونی - حداقل یه ذره هم که شده - نان و پنیرِ پینه دوزی درست کردم:

- تنها کسی که بود و برای من خاطره آور بود بودنش، دوست دوران راهنمایی  (تا به امروزم) خاله "س" بود که اومده بود و برام بوی بچگیم رو آورده بود!

- به خاله "س" گفتم وقتی تومدرسه خل بازی در میاوردیم (خصوصا کوچکتر که بودیم ... همون دوران راهنمایی)  هیچ وقت فکر میکردی روزی روزگاری توی کانادا بیای تولد بچه من؟؟؟؟؟!!!!!!

- به یاد تولد های بچگی خودمون شام ساندویچ کالباس و سالاد الویه  دادم!  همین موضوع برام پر از خاطره بود از بچگی هامون ! و صد افسوس برام به همراه داشت  که کوچولو هیچ همبازی نداره تا مثل ما توی تولدش باهاشون بدوئه و خوش بگذرونه! (میدونم که هنوز واسه این حرفا کوچیکه ... کلا میگم!)

- دلم میخواست بزرگتر ها که رفتن با خاله "س"، خاله "ل"، خاله "س ٢"، عمو "پ"، عمو "م"، و آقای پدر صندلی بازی میکنیم!!!! نه فکر کنین فقط من بودم که حال نوستالژیک  داشتما! نه! همه مون همین حال بودیم! عمو "پ" که تا آخر شب به فرفره های روی ساندویچ ها فوت میکرد!!!

- کوچولو گیج و گنگ از این همه هیاهو و شلوغی مات و مبهوت همه رو نگاه میکرد و گاهی گداری هم از خوشحالی ریسه میرفت! خدا رو شکر بهش خوش گذشت! توی کت بلیزر و پاپیونش کلی خنده دار شده بود!!!

- آس دیشب هم این که همه فیلمی که  عمو "م" زحمت کشیده بود و گرفته بود از تولد کوچولو به دلیل شانس خوب من پاک شد!!!!!!!!

من هم اکنون مادر یک پسر یک ساله هستم!!!!! :)