اولین دوست کوچولو

چند وقتی بود که دلم میخواست کوچولو رو یه جایی ببرم که یه کوچولوی دیگه ببینه و یه خورده با یه بچه دیگه بازی کنه! هر وقت مقایسه میکنم بچگیشو با بچگی های خودم دلم براش میسوزه! تنهاست خیلی و جز این چهاردیواری اتاق نشینمن ما جایی رو نداره که بره! یعنی خونه هر کی هم که بره از بس خرت و پرت همه جا هست نمیشه یک دقیقه ولش کرد! همه چیز رو میریزه و میندازه! 

خلاصه خیلی پرس و جو کردم اما همه بچه هاشون دیگه بزرگ شدن انقدر که یادشون رفته بچه یک ساله چه جایی میتونه باشه و چه جایی نمیشه بره! مثلا برنامه کتاب خوانی یا پازل به درد این سن نمیخوره!

سرتون رو درد نیارم ... آخر از طریق اینترنت یه جا رو پیدا کردم به اسم Playground Paradise که تو ١٠ دقیقه ای خونه ما بود! یه دور رفتم و نگاه کردم. یه فضای بزرگ برای بچه های بین ١ تا ١٢ سال بود که بِدَوَن و بازی کنن! تقریبا همونی بود که میخواستم!

خلاصه یه روز کوچولو رو زدم زیر بغلم (!!!) و بردم اونجا! از شانس من هیچ کس اونجا نبود و بعد از نیم ساعت کم کم داشتم پشیمون میشدم که اومدم که یه خانوم با یه دختر  کوچولو اومد تو. بعد از یه کم آشنایی معلوم شد که دخترش که   محاوره وار"ژو ژو" صداش میکرد درست روز تولد کوچولوی ما به دنیا اومده و همه حرکات و توانایی هاش مثل کوچولوی ما بود! خونواده عرب بودن و تقریبا همه چیز ... حتی محله خونشون شبیه ما بود! 

کوچولو اولش زد زیر گریه و از شونه من پائین  نمیومد! بعد کم کم یخش آب شد و شروع کرد با حفظ فاصله بازی کردن! اما ژو ژوی بیچاره هی میخواست به کوچولوی ما دست بزنه و اونم هی فرار میکرد ... هر از گاهی هم فیلش یاده هندستون میکرد و باز میزد زیر گریه! 

 به این ترتیب بود که کوچولو اولین دوستشو به سختی پیدا کرد!!!!